STILL
Heilig moment

Fotografie is het medium van het moment. Omdat een foto in een ogenblik gemaakt wordt, is fotografie de kunstvorm bij uitstek om unieke momenten te bevriezen door ze vast te leggen. Veel contemporaine fotografen lijken deze eigenschap van het medium ondergeschikt te maken aan hun eigen attitude, de compositie of het afgebeelde tafereel en sommigen zien deze allesbepalende hoedanigheid van fotografie zelfs geheel over het hoofd. Maar in de vallende stillevens van Rogier Alleblas speelt het moment de hoofdrol en lijkt het zelfs heilig verklaard. De serie vond haar oorsprong in een beeld met als titel ‘Damocles’(1991). Op dat zelfportret is een kluwen scheepstouw te zien die op een man dreigt te vallen,maar doordat de fotograaf het moment bevroren heeft, zal dat nooit gebeuren. Het was deze foto die Rogier op het idee bracht om objecten vlak voordat ze kapot vallen te fotograferen. Oorspronkelijk dacht hij dat met een enkel beeld alles wel gezegd zou zijn, maar gaandeweg bleek dat het thema meer mogelijkheden had.
In zijn fotografie lijkt Rogier Alleblas dicht bij zichzelf te blijven. Vaak is hij zelf zijn model en hij fotografeert zaken die hem bezig houden. Door zijn thema’s simpel en universeel te houden, maakt hij identificatie door de beschouwer met de afgebeelde persoon onvermijdelijk. Elke persoonlijkheid heeft meerdere facetten en lijkt soms uiteen te vallen in meervoudige persoonlijkheden. Een trouwfoto van een man die met zijn vrouwelijke equivalent trouwt, symboliseert dat, evenals een dynamische ik die het stof van zijn stoffige ik probeert te blazen. We zijn meer dan we op het eerste gezicht lijken en zelfs de techniek van Alleblas is daarvan een uiting, want hij is zowel schilder als fotograaf, zwart-witkunstenaar en kleurengebruiker.
Het anekdotische en de vervreemding lijken elkaar te willen verdringen in zijn beelden, maar het is de hoop die wint. Alleblas kiest steeds universele, vaak melancholiek stemmende thema’s uit, zoals de pijn bij een verbroken relatie of het feit dat wij allen ooit afscheid van het leven moeten nemen. Door middel van humor en een tijdloze benadering laat hij melancholie en hoop met elkaar om voorrang strijden. Door hier te zijn en de beste momenten van je bestaan te koesteren heeft het leven zin. Dat lijken de vallende stillevens te willen uitdrukken. Of, zoals Alleblas het zelf formuleert: ‘Met fotografie kun je ervoor zorgen dat het nooit fout gaat.’

Robert Theunissen, Focus.
September 2004